Për të plotësuar dëshirën e disa miqve këtu në FB iu futa punës për të çuar deri në fund atë punë përkthimore që pata nisur rreth katër dekada më parë duke përkthyer vjershën e Byron-it “Maid of Athens”. Atëherë munda të përktheja vetëm një strofë. Tani po jap një version të plotë të vjershës në shqip, duke shpresuar se ia vlejti.
Një nderim për autorin, pasi dita e sotme përkon me datën e kthimit të tij nga Stambolli në Athinë (17 korrik 1810).
Sidoqoftë, dashuria e Byron-it për Tereza Makrinë mbeti e parealizuar.

Përkthyesi Aristotel SPIRO

LORD GEORGE GORDON BYRON (1788-1824)

VASHË E ATHINËS

1. Vashë e Athinës, do jemi të ndarë,
   po kthema, oh, kthema, ti zemrën më parë.
   Ose, gjersa ajo nga gjoksi më shkoi,
   Mbaje, por merr dhe një pjesë që teproi.
   Më parë se të iki betimin dëgjo:
   Zoí mu, sas agapó.
2. Pash ata flokë që derdhen kreut
   Që i flladit erë e Egjeut
   Pash sy të zinj – qerpikë të shkruar
   Që puthin faqen lulëzuar
   Pash sy drenushe si ato:
   Zoí mu, sas agapó.
3. Pash ato buzë që vdes t’i puth;
   Pash bel-unazë që u këput;
   Pash gjithë lulezat që thonë
   Çka fjala kurrë nuk tregon;
   Pash mallin lum a mjerë çkado,
   Zoí mu, sas agapó.
4. Vashë e Athinës! Po shkoj, mirëmbetsh!
   Mendomë, o e ëmbël, kur vetëm të jesh.
   Edhe pse për Stamboll flatrat kam çelur
   Me zemër e shpirt në Athinë kam ngelur.
   A mund të resht ty së dashuri? Jo!
   Zoí mu, sas agapó.

Dhe më poshtë origjinali:

MAID OF ATHENS, ERE WE PART

Ζωή μου, σᾶς ἀγαπῶ.

1.
Maid of Athens, ere we part,
Give, oh give me back my heart!
Or, since that has left my breast,
Keep it now, and take the rest!
Hear my vow before I go,
Ζωή μου, σᾶς ἀγαπῶ.

2.
By those tresses unconfined,
Wooed by each Ægean wind;
By those lids whose jetty fringe
Kiss thy soft cheeks’ blooming tinge
By those wild eyes like the roe,
Ζωή μου, σᾶς ἀγαπῶ.

3.
By that lip I long to taste;
By that zone-encircled waist;
By all the token-flowers that tell
What words can never speak so well;
By love’s alternate joy and woe,
Ζωή μου, σᾶς ἀγαπῶ.

4.
Maid of Athens! I am gone:
Think of me, sweet! when alone.
Though I fly to Istambol,
Athens holds my heart and soul:
Can I cease to love thee? No!
Ζωή μου, σᾶς ἀγαπῶ.

Athinë, 1810.
[Botuar për herë të parë në “Childe Harold”, 1812]