Anekdotë për hundën e “Davidit” të Mikelanxhelos:
“David” është një skulpturë mermeri e krijuar nga Michelangelo Buonarroti midis viteve 1501 dhe 1504.
Më 1504, ndërsa skulptori i famshëm përfundoi këtë statujë të njohur, zyrtarë të rangut të lartë të Republikës së Firences morën pjesë në inaugurim për të admiruar kryeveprën mbi katër metra të gjatë.
Midis tyre ishte Pier Soderini, një patron i shquar i arteve.
Soderini, ndoshta duke dashur të shfaqte ekspertizën e tij, i tha Mikelanxhelos se ndërsa “David” ishte i bukur, ai besonte se hunda ishte joproporcionale dhe sugjeroi që ajo të zvogëlohej pak për të rritur vlerën e saj artistike.
Michelangelo, i njohur për krenarinë dhe ndjeshmërinë e tij, u përmbajt të mos reagonte me inat për të shmangur shkaktimin e një incidenti politik.
Në vend të kësaj, Michelangelo shpiku një zgjidhje të zgjuar. Ai pranoi të ndryshonte hundën, por mblodhi fshehurazi pluhur mermeri dhe fragmente të vogla. Duke u ngjitur në shkallë me çekiç dhe daltë, ai bëri sikur po punonte me daltë hundën, ndërsa i binte në mënyrë delikate pluhuri dhe fragmentet. Kjo krijoi iluzionin e modifikimit.
Spektatorët, të bindur nga mbeturinat që binin, besuan se hunda ishte rregulluar. Vetë Soderini e shpalli statujën perfekte pas “rregullimit”.
“David”, një simbol i Firences, mbetet një kryevepër dhe një testament i gjeniut të Mikelanxhelos, i cili qartësisht nuk kishte nevojë për këshilla artistike.
