Nga Gjergj ZEFI

Një president i rrëzuar që endet si shitës ambulant i protagonizmit politik, një diktator që i mungon ngrohtësia perëndimore për të fshehur krimet që s’i lan dot as Neva, dhe një bazë ushtarake në mes të Alaskës që përdoret si teatër absurd për të inskenuar “paqen”.

__________________________________________________________________

Kjo nuk është diplomaci. Kjo është një martesë interesi midis një narcisisti që ka mall për pushtet dhe një autokrati që e ka kthyer vrasjen në diplomaci shtetërore.

Marrëveshje me djallin, jo vetëm në kuptimin metaforik, por edhe literal: Donald Trump fton Vladimir Putinin në tokë amerikane për të diskutuar “paqen” ndërkohë që raketat ruse vazhdojnë të shkatërrojnë qytete ukrainase, ndërkohë që Paul Whelan, një amerikan i burgosur dhe i torturuar nga regjimi rus, e quan këtë shfaqje “një përpjekje të kotë”. Po kush i dëgjon viktimat kur spektakli ka filluar?

Trump, që e sheh politikën si një ‘reality show’ dhe gjeopolitikën si një ‘turne golfi’, mendon se duke u ulur me Putinin në një kantinë ushtarake në Alaska, do ta bindë botën se është burrështetas.

Në të vërtetë, ai i jep Putinit dhuratën më të madhe: legjitimitetin që Moska e ka humbur që nga 2014-ta, që nga Krimea, që nga Bucha.

I jep atij një karrige përballë flamurit amerikan dhe një mikrofon për të folur për “interesat e sigurisë ruse”, sikur agresori është viktimë dhe viktima duhet të negociojë me armën në kokë. Çfarë absurdi!

Madje edhe kryetarja e Anchorage, që mësoi për vizitën nga rrjetet sociale, ka kuptuar se ky është jo vetëm poshtërim institucional, por edhe tallje me çdo normë të rendit ndërkombëtar.

Ky takim është si të ftosh një kriminel në sallën e gjyqit për të shkruar aktakuzën. Por ndoshta Trump e quan këtë “art i marrëveshjes”.

Për shqiptarët, ky nuk është thjesht teatër amerikan. Është alarm. Sa herë Perëndimi mbyll sytë përballë Putinit, një tjetër Vuçiç guxon më shumë, një tjetër Dodik del më hapur, një tjetër “botë serbe” lëviz më thellë. Kur Trump ulet me Putinin, le të mos çuditemi nesër kur Edi Rama shfaqet me një tjetër “pakt normalizimi” të panegociuar, apo kur Serbia të kthehet në qendër të vëmendjes si “partneri për stabilitet” me dorën mbi gropat e vrasjeve masive. Sepse kjo është logjika e marrëveshjes me djallin: i jep atij fjalën, ai të merr shpirtin. Dhe për një njeri si Trump, që nuk ka as fjalë, as shpirt, ky është biznes i pastër.