– Ju flas unë Qifti: E lexuat ç’ka shkruajtur tek “SOT” shkrimtari Murat Aliaj? Po mor po, shtron pyetjen: “Kush do t’i ngrejë shqiptarët nga kafeneja?”

Lexojeni, lexojeni dhe, në fund, lexoni edhe diçka nga biseda që bëra me shkrimtarin, i cili iu përgjigj menjëherë ftesës sime për një kafe atje te kafeneja e lagjes…

Kush do t’i ngrejë shqiptarët nga kafeneja?

E di se miqtë që lexojnë këtë titull do më përvishen: Pse u dashkan ngritur shqiptarët nga kafeneja, kur atje gjejnë rehatinë e gjithë ç’u pëlqen. Kush je ti guxon të futesh në punët e të tjerëve? Ku janë mbrojtësit e të drejtave të njeriut e plot të tjera, se dikush po guxon t’u privojë shqiptarëve, të drejtën themelore të kafesë? Por puna është se dikush duhet ti bindë këta njerëz se ka një kohë kërcënimesh kur humbja e kohës në kafe është më tepër se tallje për ata që luftojnë për ekzistencë. Flaka bie aty ku gjen thatësirë të madhe e nuk është çudi që tu afrohet edhe vet kafeneve, ku gjenden thatësira më të mëdha. Do ngritur nga kafeneja që të mos shohim edhe njerëz brinjëdalë si kali i përvëluar i Delvinës që jepte shpirt duke kërkuar një pikë ujë. Nuk është kaq e lehtë të marrësh përsipër një punë të tillë. Shqiptari ka krijuar një lidhje të tillë me kafenetë, që nuk e  shkëput dot me asgjë. Ajo është kthyer në vend pune. Aty bëhen projekte e marrëveshje për punë të mbara e të prapa.

Aty gjykohen punët e Shtepisë së Bardhë e të Kremlinit. Aty bëhen pagesat e llogaritë e çdo pune dhe si për të lënë të hapur shkakun e kafes së ardhshme aty lihet edhe raportimi për detyrat e pa plotësuara. Jo vetëm kaq. Kafexhinjtë e shumtë qejflinj nuk janë indiferent për ç’ndodh në atdhe. Ata s’mund të heshtin këto ditë kur flakët ndezin horizontet nga jugu në veri. Aty shahet e mallkohet çdo shkaktar i flakëve. Aty rrëzohen e ngrihen qeveri të reja. Aty jepen urdhra, për veprimet që duhen marrë në këto kohë anormale. Prej aty lëshoi ultimatumin e shpalljes së gjendjes së jashtëzakonshme edhe kryekukuvajka jonë. Se s’ka kohë më të mirë për të shpërthyer kënga e kukuvajkave.

Kjo kukuvajkë, ka harruar se sado të shumtë të jenë zjarret, ato s’do arrijnë kurrë të shuajnë fshatra e të marrin aq shumë jetë shqiptarësh sa mori Gërdeci, për të cilin babi kryeministër jo vetëm nuk e shpalli gjendjen e jashtëzakonshme, por nisi fushatën e shfajësimit të të pangopurve, duke bërë që edhe pas 15 vjetësh, gjykata akoma të mos guxojë të japë një vendim për shkaktarët e vërtetë të krimit të përbindshëm. Por kur bie zjarri, s’ja vlen të merresh me kukuvajkat. Por me kafenetë duhet marrë. Sepse zjarre ka pat edhe dje e do ketë përderisa të jetë njerëzimi. Arsye pse ata po bëhen përherë e më të tmerrshëm, është se ne s’po mësojmë dot se kur duhet ulur në kafene e kur duhet ngritur. Por ka edhe një arsye edhe më thelbësore, e cila ka të bëjë me sistemin shoqëror që kemi zgjedhur.

Ata që u majmën me pasuritë e këtij vendi, ndjejnë ledhatim nga flakët e dëshirojnë që numri i kafeneve të shumëfishohet e në to të jehojë vetëm kënga e kukuvajkës. Vetëm kështu do kemi më shumë flakë, më shumë përmbytje, më shumë tërmete. Do ketë, siç pat në Gramsh, ndezje flake në oborrin e fqinjit, i cili ka ecur disa hapa para teje dhe mezi pret ta shohësh të përgjunjur. S’do ketë vetëm solidaritet e përveshje mëngësh. Kjo është një nga arsyet që i vetmi shembull i politikës, që diçka më ngrohu zemrën këto ditë, ishte Adriatik Llapaj. Nuk më hyjnë në punë idetë politike të Llapës, i cili është i kundërt me timin, por ai dha një shembull që flet shumë. para se të kërkosh një vend nderi në altarin e kombit tënd, duhet të japësh fare pak frymë humanizmi në kohët e vështira të atdheut. Natyrisht që një i vetëm nuk e shuan dot atë mori flakësh, por kaq duhet për tu thënë kolegëve: Është koha të zgjohemi! Ndryshe një ditë do mbetet vetëm kukuvajka të këndojë bëmat tona.

– Po mirë, o Murat vëllai! Bukur e ke qendisur, por ti po na thua se qenke nisur t’i ngreshë shqiptarët e tu nga kafeneja, sikur kjo të jetë një gjë e lehtë!!! Po mirë, ja i ngrite. Ku do t’i çosh pastaj? Në ndonjë bibliotekë, apo park me pisha që të lexojnë ndonjë libër? Ku? Apo do t’i çosh në ndonjë zyrë noteri ku printeri s’punon që t’i skanojnë tapitë dhe kondicioneri fryn si dragonjtë e Game of Thrones? Ku? Përgjigju! Ku? Pse s’flet?

– …

– Po kafeneja për shqiptarët është vend pune, akademi, parlament, dhe ndonjëherë edhe altar kombëtar, o Murat Aliaj… Këtu bëhen marrëveshje, rriten rrogat e pensionet, ulen çmimet e rrëzohen qeveri… Ku, veç kafenesë, mund të jepen ide për shpëtimin e botës, për pasurimin e oligarkëve e varfërimin e uraniumit…, me kusht, që të mos prishet loja e bilardos dhe mos helmohen algat e dobishme!

Hajde Murat, hajde! Ti akoma me kukuvajka e flakë, na kujton Gërdecin e kërkon humanizëm në kohë zjarresh!!! Po mirë, o Murat, se je edhe shkrimtar, harrove zotrote se edhe revolucioni kërkon një kafe të mirë përpara se të ndizet?! Pra, (mos të të mbetet hatri!) këtë herë ia ke futur kot me shqiptarët…

– …

Ç’ke? Pse mendohesh? Ta them si mik! Herë tjetër, mos shkruaj më broçkulla! Dëgjo mua Qiftin, ti! Rri këtu, pi atë kafe, dhe… lëre popullin të shpëtojë botën nga problemet e globalizmit…!