Një video në TikTok deformon faktet dhe përzien ligje të ndryshme për të ushqyer teori konspirative kundër Simone Veil dhe Izraelit
Një video që qarkullon në TikTok pretendon se organet e francezëve dërgohen falas në Izrael, për shkak të një ligji që, gjoja, Simone Veil e ka kaluar në vitin 1972, kur sipas autorit ajo paskësh qenë ministre e Shëndetësisë. Ky pretendim është i pavërtetë nga fillimi deri në fund dhe mbështetet në shtrembërime historike, juridike dhe në nëntekste antisemitiste.
Në radhë të parë, data dhe posti politik nuk përputhen me realitetin. Simone Veil nuk ka qenë ministre e Shëndetësisë në vitin 1972. Ajo mori këtë detyrë për herë të parë në maj 1974 nën presidencën e Valéry Giscard d’Estaing dhe u rikthye sërish në post në vitet 1993–1995. Në vitin 1972, Veil ishte anëtare e këshillit të administrimit të ORTF dhe nuk kishte kompetenca ekzekutive në fushën e shëndetësisë.
Gjatë mandateve të saj si ministre, janë trajtuar disa herë çështje që lidhen me transplantin e organeve, por asnjëherë në formën e një ligji që lejon “dërgimin falas të organeve të francezëve në Izrael”. Në nëntor 1993, në kuadër të një ligji për shëndetin publik dhe mbrojtjen sociale, u miratua një dispozitë që u jepte disa spitaleve të autorizuara të drejtën të importonin dhe eksportonin organe jashtë territorit doganor francez, ekskluzivisht për qëllime shkencore. Kjo dispozitë u shfuqizua vetëm dy vite më vonë dhe nuk përmendte as Izraelin, as dhurimin “falas” të organeve të qytetarëve francezë.
Sot, importi dhe eksporti i organeve rregullohet nga një kuadër ligjor i ndryshëm, ndërsa Kodi i Shëndetit Publik përcakton qartë se çdo heqje organesh nga persona të vdekur bëhet vetëm për qëllime terapeutike ose shkencore dhe në respekt të parimit të mosrefuzimit: në mungesë të refuzimit eksplicit të shprehur para vdekjes. Kjo procedurë nuk lidhet as me shtet të veçantë, as me privilegj të ndonjë vendi të huaj.
Videoja i referohet edhe një marrëveshjeje franko–izraelite në fushën e shëndetësisë, e hyrë në fuqi në vitin 1993, për të krijuar idenë se ekziston një kanal i fshehtë ndërmjet Francës dhe Izraelit për organet. Në realitet, kjo marrëveshje është firmosur në vitin 1992 nga ministri francez i Punëve të Jashtme Roland Dumas, në një kohë kur Simone Veil ishte deputete europiane dhe nuk luante asnjë rol në nënshkrimin e saj. Teksti parashikon bashkëpunim në trajnim mjekësh, shkëmbim informacioni dhe zhvillim teknologjik, por nuk përmend askund fjalët organe apo heqje organesh.
Duke përzier data të gabuara, funksione politike të çorientuara dhe tekste ligjore të ndryshme nga realiteti i sotëm, autori i videos krijon një narrativë konspirative ku Simone Veil paraqitet si shërbëtore e “lobit izraelit”, duke sulmuar trashëgiminë e saj historike si figurë qendrore e të drejtave të grave dhe si e mbijetuar e Holokaustit. Kjo është një shpifje e strukturuar, jo një “zbulim skandali”.
Në një kohë kur rrjetet sociale përshpejtojnë qarkullimin e dezinformimit, raste të tilla tregojnë sa e rëndësishme është verifikimi i burimeve dhe i kuadrit ligjor përpara se të pranojmë pretendime të tilla si të vërteta. Në këtë histori, as organet e francezëve nuk po “dërgohen falas” askund, as Simone Veil nuk ka miratuar ligje sekrete në shërbim të një shteti tjetër: kemi thjesht një fake news me aromë të rëndë urrejtjeje dhe manipulimi.
About the Author
