Në kujtim të mësueses që zgjodhi torturën përpara tradhtisë, Maria Tuci mbetet sot simbol i pastërtisë, besimit dhe qëndresës shpirtërore përballë dhunës së një epoke që kërkoi të shuante dritën.
Maria Tuci lindi në fshatin Ndërfushaz të Tropojës më 1928. Që në moshë të re tregoi dashuri për librin, arsimin dhe Zotin. U angazhua si mësuese pranë motrave françeskane në Shkodër, ku përveç mësimdhënies, u shqua për thjeshtësinë, devotshmërinë dhe dashurinë për nxënëset. Por ardhja e regjimit komunist do ta kthente këtë rrugë përkushtimi në një udhë martirizimi.
Në vitin 1949, Maria u arrestua me akuzën absurde të “përhapjes së propagandës fetare”. Në burgun e Shkodrës, ajo iu nënshtrua torturave çnjerëzore që synonin të shuanin shpirtin e saj. Refuzoi të mohojë besimin dhe dinjitetin e saj. Legjenda tregon se ajo u fut në një thes me mace të egra – simbol i barbarisë që shoqëroi diktaturën ndaj besimtarëve.
Pas muajsh vuajtjesh, më 24 tetor 1950, Maria u shua në spitalin e burgut. Trupi i saj i munduar nuk mbajti dot plagët, por shpirti i saj u ngjit në përjetësi si dëshmi e qëndresës së një gruaje që nuk pranoi të dorëzohej.
Në vitin 2016, Vatikani e shpalli të Lumturuar, duke e renditur ndër martiret e Kishës Katolike shqiptare. Por përtej kishës, Maria mbetet një figurë e lartë e historisë sonë kombëtare, një zë i heshtur që kujton se liria dhe besimi kanë një çmim, por edhe një dritë që nuk shuhet kurrë.
Në çdo 24 tetor, kujtimi i saj është një ftesë për përulje, reflektim dhe respekt ndaj atyre që sakrifikuan jetën për idealet më të larta të shpirtit njerëzor.
About the Author
