Ka mbijetuar në katër aksidente ajrore, në dy luftëra dhe ka parë të vdesin miqtë e tij më të dashur.Por një ditë, me duar që i dridheshin, u ul përpara makinës së shkrimit… dhe u rishkroi vetes jetën.Ernest Heminguej kujtohet si një gjigant i letërsisë fitues i Çmimit Nobel, aventurier, mjeshtër i fjalës së zhveshur.Por akti i tij më i madh i guximit nuk ishte të mbijetonte në luftë, por të zgjohej çdo mëngjes, ndërsa mendja i thoshte të mos e bënte.Në vitin 1918, vetëm 18 vjeç, u plagos rëndë në Luftën e Parë Botërore, duke shpëtuar një ushtar nën breshëri predhash.Nga trupi i tij u hoqën 227 fragmente metali, por plagët më të thella mbetën në shpirt.Pas kthimit, vuante nga ankthi, nga makthet dhe nga vetmia.Nuk flitej ende për “traumën e luftës” — pritej thjesht të vazhdoje.Ai vazhdoi. Dhe shkroi.Në 1928, babai i tij u vetëvra. Në 1954, Heminguej mbijetoi në dy aksidente ajrore radhazi.Gazetat e shpallën të vdekur. Ai i lexoi nekrologjitë e veta, shtrirë në spital.I sfilitur, por i gjallë, shkroi:“Të shkruarit, në formën e tij më të pastër, është një jetë e vetmuar.”Miqtë e tij më të afërt u shuan, martesat i ranë njëra pas tjetrës, trupi e tradhtonte — por ai vazhdonte të shkruante.Kur gjithçka dhembte, ai krijonte.Na la kryevepra si Lamtumirë armë, Plaku dhe deti, Për kë bie kambana — histori njerëzish të thyer që përpiqen të qëndrojnë në këmbë.Në të vërtetë, shkruante për veten.“Bota i thyen të gjithë,” shkroi ai,“dhe disa bëhen të fortë në vendet ku janë thyer.”Në vitin 1961, i rraskapitur nga dhimbja dhe depresioni, Heminguej u vetëvra.Por historia e tij nuk mbaron aty.Për 43 vjet, ai vazhdoi të ringrihej, çdo ditë, pavarësisht gjithçkaje.Kjo nuk është dështim — kjo është heroizëm.Sepse guximi i vërtetë nuk është të mos biesh kurrë,por të ngrihesh edhe një herë tjetër.“Guximi është hir nën presion,” – shkroi ai.Por ndoshta është edhe më i thjeshtë:Të zgjohesh nesër… dhe të provosh sërish.
Nëse ndihesh i lodhur, i trishtuar, nëse mezi po qëndron nuk je vetëm.Çdo ditë që vazhdon, edhe me një hap të vogël,është dëshmi e forcës tënde.Nuk ka të bëjë vetëm me mbijetesën. Ky është vetë kuptimi i jetës
