Një 77-vjeçar i diagnostikuar me kancer në veshkë iu nënshtrua në fund të korrikut një ndërhyrjeje në shërbimin e urologjisë të një spitali të rrjetit Assistance Publique–Hôpitaux de Paris (AP-HP), por gjatë operacionit ekipi kirurgjikal hoqi veshkën e gabuar, atë të shëndoshë. Rasti është bërë publik nga media franceze dhe po trajtohet si “gabim i anës” (wrong-site surgery), një ngjarje e rrallë, por e kategorizuar si ngjarje e padëshiruar serioze në kujdesin shëndetësor. Sipas burimeve spitalore të cituara, një keqinterpretim ose pasaktësi në raportin e skanerit mund të ketë ndikuar në vendimmarrje, por rrethanat e sakta mbeten për t’u verifikuar. E kontaktuar, AP-HP nuk ka komentuar, duke iu referuar sekretit mjekësor.
Pasojat klinike të këtij lloji gabimi janë të rënda: heqja e veshkës së shëndoshë përmbys planin terapeutik, ndërsa veshka e sëmurë mbetet për t’u trajtuar. Në varësi të përhapjes së tumorit dhe gjendjes funksionale të organit të prekur, pacienti mund të ketë nevojë për një ndërhyrje të dytë (heqje të pjesshme ose totale), çka rrit rrezikun peri-operator, veçanërisht në moshë të thyer. Nëse veshka e sëmurë nuk mund të ruhet, pacienti mund të përballet me dializë dhe në një fazë të mëvonshme, me vlerësim për transplant.
Ngjarje të tilla në parim parandalohen nga barriera të shumta sigurie: shënjimi pre-operativ i vendit të ndërhyrjes në trup me marker të pafshishëm; i detyrueshëm përpara incizionit, ku i gjithë ekipi verifikon me zë të lartë identitetin e pacientit, procedurën dhe anën; kryq-verifikimi i imazherisë (skaner/eko/IRM) me dokumentacionin klinik dhe planin kirurgjikal; si dhe lexim i zëshëm i procedurës nga kirurgët. Fakti që gabimi ka ndodhur pavarësisht ekzistencës së këtyre hapave, nxit pyetje mbi zbatimin praktik të protokolleve, komunikimin multidisiplinar, etiketimin e dokumenteve dhe mënyrën e vendosjes së pacientit në tavolinë.
Në planin institucional pritet një hetim i brendshëm i spitalit, me raportim si ngjarje e padëshiruar serioze te autoritetet kompetente dhe me analiza rrënjësore të shkakut për të identifikuar hallkat ku dështuan barrierat e sigurisë. Në aspektin juridik, pacienti ose familjarët mund t’u drejtohen mekanizmave të dëmshpërblimit, ose të ndërmarrin veprime civile/penale, ndërsa organet profesionale mund të shqyrtojnë masat disiplinore, nëse konstatohen shkelje të rregullave të artit. Paralelisht, priten masa korrigjuese: trajnime shtesë për ekipet, forcim i listave të kontrollit, detyrimi i një “second look” të pavarur për verifikimin e anës në kirurgjitë me lateralitet dhe auditime periodike të proceseve të identifikimit të pacientit dhe të menaxhimit të imazherisë.
Përtej hetimeve, prioritet mbetet gjendja e pacientit: menaxhim i afërt nefrologjik dhe onkologjik, vlerësime të funksionit renal të mbetur dhe përcaktimi i strategjisë më të sigurt për trajtimin e tumorit. Rasti thekson rëndësinë e transparencës, përgjegjësisë dhe përmirësimit sistemik, si për të garantuar të drejtat e pacientit, ashtu edhe për të rikthyer besimin e publikut te siguria e procedurave kirurgjikale.
About the Author
