
Nga ankthi i rregullit perfekt te ritmi i shpejtë i jetës moderne, një traditë intime po venitet në shoqëritë perëndimore: darkat dhe takimet me miq në shtëpi zëvendësohen gjithnjë e më shumë me kafenetë dhe restorantet.
Në shoqëritë moderne, sidomos në Evropë, po vërehet një ndryshim i qartë në mënyrën se si njerëzit socializojnë: ftesat për të kaluar kohë në shtëpi janë bërë të rralla, ndërsa takimet në lokale janë shndërruar në normë. Kjo është tema që trajtohet në një analizë të botuar nga revista gjermane Der Spiegel, ku autorja Katja Lewina përshkruan me nostalgji atmosferën e dikurshme të darkave mes miqve, një zakon që sipas saj po shuhet dalëngadalë.
Lewina rrëfen se për të, një shtëpi e çrregullt pas një feste të vogël është një pamje e bukur. Ajo i sheh këto momente si shenjë të miqësisë së sinqertë dhe afërsisë që krijon një ambient i ngrohtë familjar. Sipas saj, mikpritja nuk ka të bëjë me perfeksionin e dekorit apo me tryezën e shtruar në mënyrë perfekte, por me dëshirën për t’i pasur njerëzit pranë.
Por pse po zhduket ky zakon?
Sociologët dhe analistët rendisin disa arsye të mundshme:
– ritmi i shpejtë i jetës urbane, ku njerëzit ndihen të lodhur për të gatuar e pastruar;
– presioni për të pasur shtëpi perfekte, i ushqyer nga rrjetet sociale dhe kultura e imazhit;
– frika nga gjykimi, sidomos mes të rinjve, që preferojnë vende neutrale ku nuk marrin përgjegjësi për organizmin;
– kostot e larta të jetesës që e bëjnë edhe mikpritjen një barrë financiare;
– mungesa e hapësirës në apartamentet e vogla të qyteteve të mëdha.
Lewina argumenton se pavarësisht këtyre arsyeve, takimet në shtëpi kanë një vlerë që asnjë lokal nuk mund ta zëvendësojë: intimiteti, çiltërsia dhe lidhja njerëzore që krijohet vetëm në një ambient privat. Ajo bën thirrje që njerëzit të heqin dorë nga ideali i perfeksionit dhe të rikthejnë kënaqësinë e thjeshtë të mikpritjes.
Në përfundim, autorja thekson se socializimi në shtëpi është një nga mënyrat më të forta për të ndërtuar komunitet dhe për të ruajtur marrëdhëniet në një botë që po bëhet gjithnjë e më e ftohtë dhe e distancuar.
Nëse trendi nuk ndryshon, një prej ritualeve më të bukura të jetës shoqërore rrezikon të mbetet kujtim i një epoke që po zhduket.
