Zoja Hajrije, si i pelqente nënës time ti thërriste asaj, si gjithë herët po shkonte në punë një mëgjes, kur bëhej më parë apeli dhe njërëzit merrnin planin e punës së asaj dite. Kryeagranomi i sektorit Savër, Xhaferr Labi, kërkon të përqesh Hajrijen : “Ej moj Hajri Mulleti – kur ke qenë re, ishe me veturë, ndërsa tani shkon me kazëm në krah….” . Hajrija, pa një pa dy, i ja kthen me atë humorin e saj me atë të folmën tironase – “Po kështu janë kohët, o shoku arganom – unë atëhere kur ti dhe baba e nan e jote, nuk kishte as gomarë, e jo më veturë – sot, ti ke një motorrçiklet, që të ka mbyt me tym e pluhun parcelave të Savrës”.
Harija dhe Reshiti, për atë, që i njohën ishin tipike pinjollë të atyre familjeve, që ishin të thjeshtë, dhe që tregonin se si kanë qenë tiranasit asaj kohe sa me të vërtetë e praktikonin në jetë shprehjen “bëje të mirën dhe hidhe në det – nëse nuk e sheh robi është Zoti ai që ta sheh.”
Besim Levonja dhe aktoria Besa Imami, tregonte Hajrija, kishin qenë hysmeqarë – shërbëtor në shtëpinë e Qazim Mulletit, të cilët atë të mirë, të famijes Mulleti, atyrë, u erdhi një ditë, për t’ ua kthyer fisnikve, në “përqeshje dhe injorim”, në kohën e servilizimit ndaj partisë së punës, duke bërë më të mirën e tyre, tani ata me atë artin tipik, i mësuar nga ata në kohën e realizmit socialist, kohën e genjeshtrave dhe të pavërtetave.
Njëra prej tyre ishte edhe komedia “Prefekti” e interpretuar nga Robert Ndrenika, i cili interpretonte Qazim Mulletin dhe Besa Imami e cila interpretonte Hajrijen, të cilat ishin një punë e Besim Levonjës, i cili përqesh dhe tallet me prefektin e Tiranës, gjatë kohës së pushtimit fashist, Qazim Mulletin, dhe një vartës të tij që ishte drejtues i policisë së Tiranës po në atë kohë, Mon Kukaleshi, sikur ata të kishin qenë sipas Levonjës, ca injorantë.
About the Author
