Plani i ri izraelit për pasluftën në Gaza përballet me kritika të ashpra humanitare, ligjore dhe politike. Ekspertët paralajmërojnë për pasoja të rënda nëse mungon një zgjidhje politike gjithëpërfshirëse!

Autoritetet izraelite kanë paraqitur një plan të ri për drejtimin e luftës dhe fazën e pasluftës në Rripin e Gazës, në qendër të të cilit qëndron kontrolli i zonave strategjike, duke filluar me qytetin e Gazës dhe ndërtimi i një mekanizmi për demilitarizim të qëndrueshëm të territorit. Synimi, sipas autoriteteve, është parandalimi i rimëkëmbjes së kapaciteteve ushtarake të grupeve të armatosura palestineze, përmes një administrate civile që nuk lidhet as me Hamasin dhe as me Autoritetin Palestinez.

Zyrtarisht, plani përfshin gjithashtu krijimin e zonave të sigurta ku popullata civile mund të strehohet gjatë operacioneve, me garanci për akses në ushqim, ujë dhe kujdes shëndetësor. Por menjëherë pas publikimit, kjo qasje ka nxitur kritika të forta nga organizatat ndërkombëtare dhe ekspertët e të drejtës humanitare.

Organizatat humanitare dhe agjencitë e OKB-së kanë paralajmëruar për rrezikun e zhvendosjes masive të popullsisë palestineze, tashmë të rraskapitur nga muaj të tërë lufte. Koncentrimi i qindra mijëra personave në zona të kufizuara, të varura nga korridore ndihme të pasigurta dhe të ndërprera herë pas here, rrit rrezikun e urisë, përhapjes së sëmundjeve dhe vdekshmërisë së pashmangshme.

Ekspertët e të drejtës së luftës kujtojnë se krijimi i zonave të sigurta nuk e heq detyrimin për të mbrojtur civilët dhe nuk justifikon bombardimet në zona të populluara. Parimet e dallimit, proporcionalitetit dhe kujdesit mbeten të detyrueshme për të gjitha palët ndërluftuese.

Përplasjet më të mëdha vijnë në aspektin politik. Krijimi i një administrate civile alternative, jashtë strukturave ekzistuese palestineze, ngre pikëpyetje për legjitimitetin, qeverisjen, financimin dhe menaxhimin e jetës së përditshme. Pa një perspektivë të qartë për pajtim ndër-palestinez, reforma institucionale dhe një zgjidhje të negociuar, stabiliteti i Gazës shihet si një iluzion.

Për më tepër, mungesa e një mekanizmi të pranuar për sigurinë e brendshme, policinë dhe menaxhimin e pikave kufitare mund të çojë ose në një status quo të kushtueshme, ose në shpërthime të reja dhune.